ارائن

اُرائُن [orāʾon]، نیز معروف به کوروک، مردم بومی چهُته ناگپور در ایالت بِهارِ هندوستان. آنان خود را کوروک می‌نامند و به زبانی دراویدی نزدیک به زبان گُندی و دیگر زبانهای قبایل هند مرکزی سخن می‌گویند. ارائنها زمانی در فلات رُهتاس به فاصلۀ دورتری در جهت جنوب غربی زندگی می‌کردند، ولی زیر فشار گروههای دیگر ناچار به چهته ناگپور مهاجرت کردند و در همسایگی قبایل موندا زبان اقامت گزیدند.
در حدود 000‘900‘1 تن از این مردم به زبان ارائن سخن می‌گویند، ولی در مناطق شهری، و به‌ویژه در میان مسیحیان، زبان مادری بسیاری از ارائنها هندی است. این قبیله به طایفه‌های متعددی تقسیم می‌شود که هریک توتم خاص خود را دارند. هر دهکده یک کدخدا دارد و یک روحانی که مقام او موروثی است. شماری از دهکده‌های مجاور با هم اتحادیه‌ای را تشکیل می‌دهند که امور آن را شورایی از نمایندگان اداره می‌کند. از خصوصیات مهم زندگی اجتماعی هر دهکده وجود خوابگاهی است ویژۀ مردان مجرد. این نهاد اجتماعی در میان بسیاری از قبایل دیگر منطقه، ازجمله قبایل هو، کهَریه و گُند نیز مشاهده می‌شود. ارائنها خوابگاههای مذکور را جُنْکِرپه یا دهومْکوریه می‌نامند. وظیفۀ این نهادْ اجتماعی کردن و آموزش جوانان است.
دین کهن ارائنها شامل آیین پرستش یک خدای برتر به نام دهَرمِس، پرستش نیاکان و بر سر مهر آوردن خدایان و ارواح نگهبان است. دین هندو بر مناسک و برخی اعتقادات آنها تأثیر گذاشته است و بسیاری از ارائنها، ازجمله بیشتر تحصیل‌کرده‌ها، به مسیحیت گرویده‌اند. (131)