آریل

آریِل [āriyel]، یکی از 5 قمر اصلی اورانوس که در 1851م/ 1267ق ویلیام لِسِل، ستاره‌شناس انگلیسی آن را کشف کرد؛ هرچند احتمالاً 4 سال پیش از آن، اُتو اشترووه، ستاره‌شناس آمریکایی روس تبار هم آن را دیده بود.
آریل در فاصلۀ 020،191 کیلومتریِ مرکز اورانوس به دور آن می‌گردد و دورۀ تناوب آن 52/ 2 روز است. قطر آریل 330،1 کمـ برآورد شده، و جرم آن در حدود ‌5-10× 8/ 1 برابر اورانوس است. این قمر عمدتاً از آب یخ‌زده، و احتمالاً اندکی سنگ و گاز متان منجمد تشکیل شده است.
عکسهایی که در 1986م توسط کاوشگرِ آمریکاییِ وُیجِرِ 2 از این قمر گرفته شده است، نشان می‌دهد که پرتگاههای عمیق و عوارضی شبیه به دره سطح آریل را با خطوطی در هم پوشانده‌اند. بعضی از این دره‌ها با موادی حاصل از فرایندهای زمین‌ساختی (تکنونیک) پر شده‌اند. در چند جا هم، شبیه به جریانهای یخچالیِ کرۀ زمین، یخها در دره‌ها به حرکت درآمده، و در دشتها گسترده شده‌اند. (109)