اریاستر

اُرْیاسِتِر [oryāseter]، تُره(1886- 1968م/ 1264-1346ش)، شاعر محلی نروژی که به سنت ترانه‌سرایی (بالاد) و نیز اشعار عامیانه و غنایی دربارۀ طبیعت شعر می‌گفت.
مضمون آثار اصلی اریاستر تضاد میان فرد و میراث رسیده به او ست. گودْبرانْد لانگلِیته (1913م)، «میان پلها» (1920م) و «سایه» (1927م) آثار سه‌گانۀ حماسی او هستند. زیباترین اشعار اریاستر، در مجموعۀ «ترانۀ رود» (1932م) او آمده، و دربارۀ آزادی و مسئولیت مشترک انسانی سروده شده است.
در دهۀ 1930م، گرایشهای نوپردازانۀ شعر اروپایی در کار او بازتافت، اما «زندگی پیروز خواهد شد» (1939م) باور بنیادین او به روح انسان را بیان می‌کند. در مجموعه‌های شعر او پس از جنگ جهانی، «گرمای پاییزی» (1953م) و «پاییز روشن» (1963م)، شکلی تازه با گرایشی نوپردازانه دیده می‌شود.

اریاستر چند نمایش‌نامه نیز نوشته است که از جملۀ آنها باید از کریستو فُرُس (1948م) و «ماه عسل طولانی» (1949م) نام برد. (112)