اسکرام

اِسکرام \ [e]sk[e]rām\ ، آمالـیـه (1846- 1905 م/ 1262 -1323ق)، داستان‌نویس نروژی. او در زمان خود، از نویسندگان برجستۀ مکتب ناتورالیسم در نروژ بود.
وی با نام آمالیه آلوِر، در شهر بَرگِن زاده شد و دورۀ کودکی را در خانواده‌ای دستخوش اختلاف سپری کرد. در بزرگ‌سالی، ازدواج زودهنگام با مردی مسن‌تر از خود، او را سرخورده کرد و کارشان به جدایی کشید. آمالیه بعداً در دانمارک ــ جـایی که بیشتر زندگـی‌اش را گـذراند ــ بـا اِریک اسکرام، نویسندۀ دانمارکی، ازدواج کرد. سالهای نخستین زندگی آمالیه ظاهراً تأثیر ژرفی بر نوشته‌هایش داشته، و تا اندازه‌ای نیز موجب بدبینی افراطی او بوده است. بسیاری از آثارش دربارۀ ازدواجهای ناکامیاب است. او بر این باور بود که آدمی یک‌سره دستخوش ستم قوانین طبیعی است.
بهترین نوشتۀ اسکرام داستانی چهاربخشی است با عنوان «مردم هِـلِمور» (1887-1898م) که اثر کلاسیک مکتب ناتورالیسم نروژ به‌شمار می‌رود. او در این داستان، روابط میان اعضای خانواده‌ای را طی چهار نسل وصف کرده، و به تشریح بلندپروازیها، احساس حقارتها و فروپاشی خانواده پرداخته است. یکی از آثارش به نام «پروفسور هیِرونوموس» (1895م) داستان نیست، بلکه وصف زنده‌ای از دورۀ درمان نویسنده در زمانی است که به بیماری عصبی دچار شده بود. مجموعۀ داستانهای کوتاه اسکرام با عنوان «کریسمس» در 1900م منتشر شد. او در شهر کپنهاگ در دانمارک درگذشت.

مآخذ

CE, 6th edition;
EB, 1986.
بخش ادبیات جهان