و زمين‌هاى هفت‌گانه موجوداتى زندگى ميكنند و خداوند در قرآن مبارك فرموده: «يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ» و از اخبار زيادى معلوم است كه اراضى و كواكب سياره از هفت عدد بيشتر است و ميليون‌ها اراضى و سايرات وجود دارد كه جز خداوند بزرگ كسى از شماره و حقيقت آنها اطلاع ندارد.

آغاز آفرينش زمين‌

از مجموع اخبار و آيات قرآن و خطيب نهج البلاغه اينطور استنباط ميشود كه عالم جسمانى و زمين و آسمان از كف درياها خلق شده است و اولين موجودات جسمانى كه لباس حيات در بر كرد آب است، و خداوند متعال قبل از همه اجسام آب را آفريد، ممكن است اين دخان وزيد كه خداوند زمين‌ها را از وى آفريده عنصرى مخصوص بوده كه با عناصر ديگرى ممزوج گرديده و خداوند براى تقويت اذهان از وى تعبير به دخان و زبد فرموده است.

پس از اين از زبد و دخان ستارگان و زمين‌ها را آفريد و اين آفرينش در حقيقت استقلاليست نه اينكه از وى مشتق و زائيده شده باشد، آرى از كلمات علماى مغرب زمين اينطور استنباط ميشود كه زمين شعله‌اى از خورشيد است كه از وى جدا گرديده است، و اين انفصال در چندين ميليون سال قبل انجام گرفته است و پس از اين منجمد شده و قشر آن براى سكوت و انتفاع صلاحيت پيدا كرده است، و ماء هم از زمين جدا گرديده، در واقع زمين دختر آفتاب و ماه هم فرزند زمين‌