جانفرسا كشيد تا دو حديث صحيح و ضعيف را از هم تميز داد، تا در استنباط احكام شرعيه فرعيه مورد عمل قرار داده شود.

تشخيص روايات مختلف از يكديگر كار اعلام مجتهدين و فقهاى بزرگ است، ما در ساير تأليفات خود گفته‌ايم: كه ملكه اجتهاد و قوه استنباط تنها به كوشش و استعداد مربوط نيست، در استنباط احكام شرعيه علاوه بر فطرت سليم و استعداد فوق العاده يك قوه روحانى ملكوتى و لطيف و عنايت خاص ربانى هم لازم است، و اين لطف پروردگار براى بندگان ويژه‌اش كه داراى صفاى باطن و حقيقت باشند حاصل مى‌شود.

از مجموع مطالب و نظريات ما معلوم شد كه سخنان بعضى از مؤلفين اين زمان در نسبت دادن امور غريبه به مذهب اماميه درست نيست، و اگر نويسنده‌اى به خاطر روايتى كه در كتب شيعه ديده مى‌خواهد مطالب بى‌اساس را بر مبناى آن روايت اظهار كند، نظريات وى به مذهب شيعه ارتباط ندارد، زيرا گفته‌هاى او استنباط شخصى است و جمهور علماى اماميه و فقهاى بزرگ شيعه با آراء و نظريات وى موافقت ندارند.

البته عوام شيعه حق ندارند در مورد هر حديثى به گفتگو پردازند، زيرا ممكن است براى عدم اطلاع از مبانى انحراف پيدا كنند، غور در روايات وظيفه عوام نيست و بايد در هر موضوعى به اهلش رجوع نمايند، و موضوعات را از اساتيد فن اخذ كنند، تشخيص اخبار صحيح از ضعيف و عمل كردن به ظواهر آن فقط در عهده فقهاى بزرگ و رجال حديث و مراجع امت است.