و فضيلت آن سرزمين مقدس بر ساير بقاع روى زمين سخن گفتند، و اگر چنانچه اشعار مربوط به اين باب جمع گردد خود مجلد جداگانه‌اى خواهد شد، و در زيارت شهداء كربلا تصريح شده كه: «لقد طبتم و طابت الأرض التي فيها دفنتم».

[در افضليت سجده بر خاك كربلا و جواز مقدار كمى از خاك كربلا براى استشفاء]

فقهاى شيعه رضوان اللّه عليهم در كتابهاى خود اجماع دارند كه بايد بر زمين و آنچه از وى روئيده مى‌شود سجده كرد و سجده بر مأكول و ملبوس جايز نيست، و افضل از همه خاكها تربت حضرت امام حسين عليه السّلام است، برادرم شيخ احمد كاشف الغطاء كه يكى از مراجع بزرگ عصر خود بودند كتابى به نام سفينة النجاة تأليف كردند و چند سال قبل جزء دوم آن را چاپ كرديم در تعليقات آن كتاب راجع به تربت سيد الشهداء عليه السّلام مطالبى نوشتم و اينك عين آن مطالب را در اين جا نيز نقل مى‌كنم.

شايد سر اينكه شيعه خود را ملتزم كرده بر تربت حضرت سيد الشهداء عليه السّلام سجده كند (صرفنظر از اخبار و رواياتى كه در اين باب وارد شده) براى اين است كه اين تربت مقدس را از ساير خاكها تميز و پاك مى‌داند، و ليكن مقصود اصلى و غرض حقيقى اين است كه نمازگزار با سجده بر اين تربت مقدس فداكارى و جانبازى حضرت سيد الشهداء سلام اللّه عليه را متذكر گردد و متوجه شود كه امام حسين و افراد خاندان و اصحاب با وفاى او چگونه براى اعلاى كلمه حق و پرچم توحيد قيام كردند و با فداكارى بى‌نظير خود اقامه صلاة نمودند.

حضرت سيد الشهداء عليه السّلام و برادران و فرزندان و ياران‌