ب) نفس انسان بسيط است و بسيط نمى‌تواند علّت پيدايش اشياء متكثر باشد.

2. درصورتى‌كه مقصود از نظريه فوق وجود بالقوه اين انديشه‌ها براى نفس باشد كه به‌تدريج در نتيجه رشد و تكامل نفسانى انسان به مرحله ظهور و فعليت مى‌رسد، موقوف بر اعتقاد به حركت نفس خواهد بود كه قائلين به اين نظريه معتقد به آن نبوده‌اند، و بر فرض اعتقاد به حركت نفس نيازى به فطرى پنداشتن تصوّرات مذكور وجود نداشت، علاوه بر آنكه اصولًا در اين نظريه (بنابر اين تفسير) علّت انتقال از قوه به فعل روشن نيست كه با روشن نبودن آن مهم‌ترين بخش اين نظريه دچار ابهام خواهد شد.

3. نظريه حسّى:

نظريه حسّى درباره منشأ پيدايش شناخت اگرچه ريشه‌هايى در تفكّر فلسفى يونان داشته و فلاسفه‌اى نظير: دموكريت و اپيكور منشأ ادراكات را حسّ مى‌دانسته‌اند ولى شهرت و شيوع اين مسلك عمدتاً از قرن هفدهم ميلادى در اروپا آغاز شد، و هابز و لاك از نخستين فلاسفه پيرو مسلك حس در اروپا به‌شمار مى‌روند.

طبق اين نظريه كه بنياد فلسفه‌هاى مادّى است، كلّيه انديشه‌ها و افكار انسان از راه حواس به‌دست آمده و منشأى جز حس ندارند، و