و اينكه ميان آنان به آنچه خدا بر تو فرو فرستاده حكم كن و از خواهش‌هاى نفسانى آنان پيروى مكن، و از فتنه و فريب آنان برحذر باش، مبادا تو را از برخى از آنچه خدا برتو فرستاده باز دارند.

و نيز فرمود:

وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ‌[1]؛

و هر آنچه در آن اختلاف كنيد، حكمش با خداست.

و نيز فرمود:

وَ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ‌[2].

و كتاب را برتو فرو نفرستاديم مگر آنكه بيان كنى براى آنها، آنچه در آن اختلاف دارند.

از اين آيه و آيات پيش از آن، مطالب زير استفاده مى‌شود:

1. از آيه دهم سوره شورى استفاده مى‌شود كه تمام آنچه درميان بشر مورد اختلاف است حكمش با خداست، اين آيه به روشنى بر اين حقيقت دلالت دارد كه هرآنچه اختلاف در آن راه دارد- كه كليه رفتارهاى ارادى انسان را دربر مى‌گيرد؛ زيرا در رفتارهاى غيرارادى كه محكوم قوانين جبرى جهان هستى است اختلاف راه ندارد- حكم آن با خداست.

2. آيه شصت و چهارم سوره نحل بر اين حقيقت تأكيد دارد كه قرآن كريم بيان كننده تمام آنچه مورد اختلاف بشر است مى‌باشد، كه با توجه به آيه قبل چنين‌

[1] . سوره شورى: 10.

[2] . سوره نحل: 64.