مبحث اول: تعريف كار اقتصادى منشأ اثر در مالكيت ثروت طبيعى‌

اقتصاد دانان براى كار اقتصادى تعاريف گوناگونى بيان كرده‌اند:

لود ويگ اچ. ماى در تعريف كار اقتصادى مى‌گويد:

«هرگونه تلاش انسانى، خواه تلاش جسمى، ذهنى يا معنوى، كه به توليد كالاهاى اقتصادى منتهى شود، كار ناميده مى‌شود»[1].

ريمون بار مى‌گويد:

«كار يك فعاليت آگاهانه انسان است كه آدمى به‌وسيله آن با كميابى مبارزه مى‌كند، و مى‌كوشد تا براى برآوردن نيازمندى‌هاى خود بر مقدار كالاها بيفزايد. فايده كار همانا بهره‌ورى آن است، يعنى ظرفيت تبديل اشياء بدين منظور كه بر مراتب ارضاى احتياجات افزوده شود»[2].

به نظر مى‌رسد هر دو تعريف تنها توليد كالا را شامل مى‌شوند و نظر به كار خدماتى ندارند، درحالى‌كه كار اقتصادى شامل كار خدماتى نيز مى‌شود.

با بهره‌گيرى از دو تعريف فوق و در يك نگاه كلى‌تر مى‌توان كار اقتصادى را چنين تعريف كرد:

«هرگونه تلاش اختيارى و آگاهانه انسان براى رفع نيازمندى‌هاى خود و انسان‌هاى ديگر كه از ارزش مالى برخوردار باشد».

اينكه ملاك ارزش مالى كار چيست، خود بحثى است كه به طور مستقل بايد بدان پرداخت. و در ضمن مباحث آينده خواهد آمد.

[1] . لودويگ اچ. ماى، آشنائى با علم اقتصاد، ص 46.

[2] . ريمون بار، ترجمه منوچهر فرهنگ، اقتصاد سياسى، ج 1، ص 351.