1. ضرورت گزينش و انتخاب، كدام نيازها و كدام منابع مى‌توانند در تأمين خواسته‌هاى انسان و فراهم ساختن زندگى خوب براى وى بهترين باشند. ضرورت گزينش بهتر، انسان را نيازمند تعيين و تشخيص ملاك‌ها و ضوابط و اصول تعيين كننده گزينه بهتر ساخته است.

2. ضرورت اندازه‌گيرى و برنامه‌ريزى جهت بهره بردارى بهتر از منابع و بهتر توليد كردن و نيز بهتر مصرف كردن. اقتصاد روش تأمين بهتر نيازها به‌وسيله منابع است، كه پاسخ گويى به اين دو ضرورت را بر عهده دارد.

«انتخاب‌هاى انفرادى آگاه يا ناآگاه براى هركس مى‌بايستى به اين پرسش پاسخ گويد كه منابع محدود خود را به كدامين نيازها و به چه مقدار تخصيص بدهد؟

در دورنماى جامعه انتخاب‌هاى همانند جمعى (كه به صراحت بيان شده يا به خودى خود انجام گرفته باشد) بايد معين بكند كه اين كالاهاى موجود به چه كسى اختصاص بيابد، در نتيجه ضرورت «صرفه‌جويى كردن» وسائل مستلزم وجود علمى است كه بتواند بگويد براى نيل به هدف‌هاى دلخواه بهترين تركيب منابع محدود كدام است»؟[1]

«نويسندگان معاصر، اقتصاد را به عنوان يك علم اجتماعى معرفى مى‌كنند كه رفتارهاى انسانى را در برابر وسائل كمياب به منظور رسيدن به هدف‌هاى كثير بررسى مى‌كند»[2].

«ممكن است پسنديده‌تر به نظر آيد كه اقتصاد به مثابه علمى تعريف شود كه بهترين طرز تركيب وسايل كمياب را براى رسيدن به هدف مشخص معين مى‌كند»[3].

[1] . الكس ژاكمن، هانرى تولكان، ترجمه: منوچهر فرهنگ، مبانى علم اقتصاد، ص 3.

[2] . همان، ص 2.

[3] . همان، ص 4.