نكردند. اين خود دليلى بر آن است كه در چنين سن زود هنگامى، قدم به مرحله اجتهاد گذارده بودند.[1] برخى فقهاى حوزه علميه نجف از اجتهاد ايشان در سن هفده سالگى سخن گفته‌اند.[2]

ايشان تحصيلات اسلامى خود را در حوزه علميه نجف اشرف و در محضر اساتيد بزرگ آن دنبال كردند. سرانجام در سال 1378 و در حالى كه مجتهد تمام عيارى شده بودند و اساتيدشان به برترى و نبوغ ايشان اذعان داشتند، تحصيلات عاليه حوزوى را به پايان رساندند. پس از آن رسماً تأليف و تدريس را آغاز كردند؛ هر چند تا پيش از آن نيز به اين كار مشغول بوده و تأليف را خيلى زود آغاز كرده بودند. اولين رهاورد تأليفى ايشان تدوين ديدگاه‌هاى فقهى خويش بود كه" غاية الفكر فى علم اصول الفقه 4" نام داشت. هم‌زمان با آن، محصول علمى ديگرى ارائه دادند كه موضوع آن بررسى حوادث تاريخ اسلام پس از وفات پيامبر اكرم (ص) بود و" فدك در تاريخ" نام گرفت. پس از آن بود كه براى ارائه علمى مجموعه بررسى‌ها و مطالعاتى متناسب با نيازهاى زمان در انديشه اسلامى شروع به برنامه ريزى كردند؛ هدف از اين بررسى‌ها و مطالعات ارائه اسلام به عنوان انديشه، روش و نظامى بود كه هم استحكام برنامه‌هاى ارائه شده از آسمان براى زمينيان را نشان دهد

[1] مقدمه مباحث الاصول، ج 1، بخش دوم، ص 52.

[2] همان، ص 43.