بشود. از اين جهت آن چيزى كه بر همه لازم است، ابتدا كردن به نفس خودمان است و قانع نشدن به اينكه همان ظاهر درست باشد و از قلبمان شروع كنيم، مغزمان شروع كنيم و هر روز دنبال اين باشيم كه روز دوممان بهتر از روز اولمان باشد و اميدوارم كه اين مجاهده نفسانى براى همه ما حاصل بشود و دنبال آن مجاهده براى ساختن يك كشور.[1]

امام خمينى (قدس سره) آثار تربيتى عظيمى به جاى مانده كه در ميان علما و رهبران تربيتى ما- چه رسد به ديگران- كمتر نظيرى براى آن مى‌توان يافت. كتاب چهل حديث، سر الصلوة، شرح دعاى سحر و جهاد اكبر از جمله كتاب‌ها و نوشته‌هاى اخلاقى و تربيتى ايشان است كه به تربيت و تهذيب و تزكيه نفس مى‌پردازند و فرد را از نظر روحى و معنوى به مرتبه والايى از تزكيه و كمال رهنمون مى‌شوند. از مهم‌ترين توجهات ايشان، پايبندى‌هاى عبادى و به ويژه عبادات شبانه و مداومت بر نيايش و ذكر و ادعيه‌اى است كه از پيامبر اكرم (ص) و اهل بيت معصومين (عليهم السلام) رسيده است. ايشان توجه زيادى به مناجات شعبانيه كه از ائمه اهل‌بيت (عليهم السلام) روايت شده است، داشتند و اين فراز از دعا را به كرات زمزمه مى‌كردند:

«الهي هب لي كمال الانقطاع اليك و أنر أبصار قلوبنا بضياء نظرها

[1] . صحيفة امام، ج 15، ص 491.