برابر با 15 خرداد 1342 بلافاصله از انتشار خبر دستگيرى امام خمينى (قدس سره) توده‌هاى مردم در تهران، قم، شيراز، اصفهان، تبريز، مشهد و ديگر شهرهاى ايران به پا خاستند و خيابان‌ها مملو از شعار زنده باد خمينى و مرگ بر شاه شد و خواست آزادى امام مطرح و ديكتاتورى شاه و سياست‌هاى سركوبگرانه رژيم محكوم شد. از سوى ديگر رژيم با فرمان مستقيم شاه تصميم به رويارويى مسلحانه با قيام مردمى و قلع و قمع آن به هر روش ممكن و با منتهاى خشونت و قساوت گرفت. اين تصميم منجر به كشته شدن گروه بسيارى از مردم به ويژه در تهران و قم شد و بدين گونه بود كه قيام پانزده خرداد به عنوان اولين قيام مردمى در طول قدرت گرفتن شاه در ايران سرتاسر كشور را فرا گرفت و با قلع و قمع خونين مواجه شد.

اعتراض‌ها و تظاهرات خيابانى توده‌هاى مردم عليه رژيم شاه ادامه پيدا كرد و دستگيرى امام محكوم و آزادى وى خواسته شد. علماى بزرگ در قم و مشهد و ديگر شهرهاى ايران و نيز علماى نجف يك صدا رژيم شاه را محكوم كردند و خواهان آزادى ايشان شدند. اگر ايستادگى يك پارچه علما و توده‌هاى مردم در برابر شاه و به ويژه اقدام گروهى از علماى قم در مهاجرت جمعى به تهران و هشدار به رژيم شاه در مورد آسيب رساندن به امام خمينى (قدس سره) و درخواست آزادى سريع ايشان نبود، رژيم شاه امام خمينى (قدس سره) را كشته بود. پس از آن در 18 فروردين سال 1343 (هفتم آوريل 1964 م)