فعاليت‌هاى سياسى خارج از چارچوب اراده شاه را ممنوع كرده بود. پيگيرى چنين سياست مستبدانه‌اى از سوى حكومت شاه هزينه سنگينى در پى داشت كه ناگزيرش كرد دستگاه اطلاعاتى امنيتى عريض و طويلى را تأسيس كند [ساواك‌] و وحشيانه‌ترين برخوردها و اقدامات را عليه مبارزان و مجاهدان به صورت شكنجه، سوزاندن، اعدام، زندان، تبعيد و ... به عمل آورد.

ديكتاتورى محمدرضا پهلوى پس از سركوب نهضت ملى شدن نفت به رهبرى مردمى آيت‌الله كاشانى و رهبرى سياسى- بين‌المللى دكتر محمد مصدق در 1953 ميلادى (كه طى آن شاه ايران ناگزير به ترك كشور شد) به اوج خشونت و استبداد خود رسيد. در پى اين نهضت و فرار شاه از ايران، ارتش به فرماندهى سپهبد زاهدى (از نزديكان شاه) اقدام به كودتاى نظامى كرد و محل اقامت دو رهبر را به محاصره درآورد و آنان را به تبعيد فرستاد و تحت كنترل شديد نظامى و امنيتى قرار داد. پس از آن شاه به كمك آمريكايى‌ها به كشور بازگشت و شروع به اجراى سياست تازه‌اى كرد كه علاوه بر خشونت و استبداد سياسى، انجام طرح‌هاى عمرانى و اقتصادى به هدف فراهم آوردن نوعى رفاه اقتصادى و رشد درآمد به منظور جلب نظر عموم مردم و تأمين حمايت مردمى از رژيم را كه بر اثر اقدامات سركوبگرانه عليه نهضت ملى شدن نفت شديداً آسيب ديده بود، شامل مى‌شد.