له تبديل به مجمعى از شخصيت‌هاى برجسته اخلاقى و علماى برخوردار از هر دو فضيلت علم و عمل گرديد.

ايشان در كنار تدريس اخلاق اقدام به تدريس فلسفه نيز كرد، تاريخ شروع تدريس فلسفه از سوى ايشان سال 1347 هجرى قمرى بود.[1]

پس از آن به تدريس عرفان پرداخت و هم زمان تدريس سطوح عالى فقه و اصول نيز از سوى ايشان برقرار بود. در سال 1364 هجرى قمرى به تدريس خارج فقه و اصول نيز پرداخت. شاگردان مجتهد آن حضرت، بسيارى از مباحث فقهى و اصولى مطرح شده از سوى ايشان در اين درس‌ها را به رشته تحرير درآورده‌اند: از جمله آيت‌الله شيخ مجتبى تهرانى مباحث فقهى امام را آماده براى چاپ كرد و آيت‌الله شيخ جعفر سبحانى از ديگر شاگردان ايشان، مباحث اصولى را به قلم آورد. بدين گونه بود كه امام خمينى (قدس سره) به تلاش و كوشش خود در تربيت علما و تزكيه نفوس ادامه داد و چنان شد كه حوزه‌هاى درسى ايشان مهم‌ترين حوزه تدريس در قم به شمار مى‌رفت.[2] تعداد فارغ‌التحصيلان‌

[1] . مرحوم پدرم برايم تعريف كرده كه در مجلس درس امام خمينى( قدس سره) در شرح منظومه سبزوارى، شركت كرده است و به نظر مى‌رسد كه اين موضوع در حدود سال 1350 هجرى قمرى و پيش از مهاجرت پدرم به نجف اشرف بوده است. امام خمينى( قدس سره) در آن زمان بنا به گفته مرحوم( رحمةالله عليه) از برجسته‌ترين اساتيد فلسفه در حوزه علميه قم به شمار مى‌رفت.

[2] . سيد حميد روحانى، همان، صفحات 51 به بعد.