اسلامى بيش از هر زمان ديگر بدان نياز داشت، خبر نداريم؛ ولى افسوس خوردن بر اين امر چيزى از محروميت امت اسلام از چنين دستاوردى نمى‌كاهد.

به نظر نگارنده عقب‌ماندگى سياسى حاكم بر برخى محافل خاص دينى از يك سو و شرايط اختناق آميز سياسى كه بر كل عراق سايه افكنده بود از سوى ديگر از مهم‌ترين عواملى بودند كه مانع از تحقق اين طرح- يعنى به پايان رسيدن بررسى‌ها و مطالعات و ارائه كتاب مجتمعنا گشتند. بحث جامعه اسلامى لزوماً نظريه حكومت اسلامى، ضرورت و وجوب برقرارى اين حكومت و نيز وظايف فقيه عادل را به مثابه مهم‌ترين پشتوانه و تكيه گاه آن مطرح مى‌ساخت. اين‌ها همه بى هيچ ترديدى خشم و كين ستمگران و مستكبران و كين‌توزان را نسبت به دين برمى‌انگيخت و در عين حال احمق‌ها و ساده‌لوحان متظاهر به دين و نيز نادانان و متحجرانى را تحريك مى‌كرد كه در رويارويى با پيامبران و مكتب وحى، با آن گروه نخست دو روى يك سكه را تشكيل مى‌دهند؛ هر چند گروه دوم خطرناك‌تر زيان‌بارتر و داراى تأثير بيشترى هستند.

مورد دوم‌

گام بزرگى كه امام شهيد صدر (رحمه الله) در بنيان‌گذارى و شروع فعاليت‌هاى تشكيلاتى برداشت، اگرچه بى هيچ ترديدى، جهش كيفى سترگى در تاريخ فعاليت‌هاى اسلامى در ميان شيعيان به شمار