نظر بنيان‌هاى عقيدتى و هم از نظر ساختار احكام و قوانينى كه ارائه مى‌دهد)

2. پرده گرفتن از منطق ذاتى استقرايى يعنى همان چيزى كه در كتاب خود ألاسس المنطقيه للاستقراء انجام داده و تكيه بر اين منطق در مباحث دينى در كنار منطق قياس برهانى؛

3. بيان روشن همراه با زيبايى عبارات، روانى و دقت در تعبير و هماهنگى ادبى و منطقى ميان واژه‌ها و جملات؛

4. تجزيه منطقى انديشه به اجزاى تشكيل دهنده و جزئيات آن و كشف پيوند منطقى آن‌ها؛

5. جداسازى موضوع‌هاى تنيده درهم از يكديگر و قرار دادن هر كدام از آن‌ها در جاى منطقى خود؛

6. بررسى و در نظر داشتن احتمالات گوناگون هر موضوع و محتمل دانستن هر يك از فرضيه‌هاى ممكن و توجه به آن‌ها در گستره بحث و بررسى‌هاى علمى؛

7. رده بندى نكات مربوط به موضوع‌هاى هر مبحث به نحوى كه هر يك در زنجيره منطقى مناسب خود قرار گيرد.

مورد دوم: مطالعه و تأمل در انديشه‌هاى ديگران و برخورد منطقى با آن‌ها در بحث‌هاى علمى‌

به رغم آنكه مباحث مرسوم در مراكز علمى اسلامى و حوزه‌هاى درسى از ابتداى فعاليت‌هاى علمى اين حوزه‌ها در قرن اول هجرى‌