امامت از منظر قرآن كريم، رهبرى انسان به عالى‌ترين قله كمالات ممكن است؛ بنابراين تعريف، امامت تنها تدبير امور عبادى مردم نيست، همچنين فقط امور دنيوى- به معناى امور غيرعبادى زندگى- را در بر نمى‌گيرد؛ بلكه شامل همه افعال اختيارى انسان مى‌شود. به بيان ديگر، امامت رهبرى انسان است به سوى كمال و عدل مطلق، در هر فعلى كه مى‌تواند ظلم يا عدل باشد اعم از فردى، اجتماعى، دنيوى و اخروى و يا به واسطه آن انسان، هدايت يا گمراه شود.