وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً\* ذلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَ كَفى‌ بِاللَّهِ عَلِيماً

و كسى كه خدا و پيامبر را اطاعت كند، [در روز رستاخيز،] همنشين كسانى از پيامبران و صدّيقان و شهدا و صالحان خواهد بود كه خدا، نعمت خود را بر آنان تمام كرده و اينان نيك رفيقانى هستند، اين موهبتى از ناحيه خداست. و كافى است كه او، [از حالِ بندگان، و نيّات و اعمالشان‌] آگاه است‌[1].

از آنجا كه سود و منافع اين اجر، به خود مؤمنان بازمى‌گردد، نه به شخص رسول اكرم (ص)، قرآن تأكيد مى‌كند كه اين اجر، از نوع پاداش‌هايى نيست كه مردم به آن خو گرفته‌اند و منفعت آن به خود اجير بازمى‌گردد. پيامبر (ص) براى رسالت خويش چنين اجرى نمى‌خواهد:

قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرى‌ لِلْعالَمِينَ‌

بگو: در برابر اين [رسالت و تبليغ‌]، پاداشى از شما نمى‌طلبم، اين [رسالت‌]، چيزى جز يك يادآورى براى جهانيان نيست‌[2].

[1] . سوره نساء: 69- 70.

[2] . سوره انعام: 90.