\* عرض، اگرچه اعتبارى باشد: چنانچه عروضش بر موضوع، بدون واسطه امرى باشد (يعنى، موضوع براى عروض آن محمول، نياز به چيزى قبل از خود، يا بعد از خود، نداشته باشد)، عرض ذاتى است؛

\* و اگر نياز داشته باشد، عرض غريب است.

فما قاله بعض الأعيان- فى اختصاص تعريف موضوع العلم بهذا التعريف بالعلوم البرهانية، وعدم جريانه فى العلوم الاعتبارية- غير صحيح.

نتيجه‌اى كه از مطالب بالا به دست مى‌آيد، عبارت است از:

1) مقصود از عروض، اثبات تصديقى «شى‌ء لشى‌ء» است؛

2) مقصود از ذاتى، اين است كه اثبات «شى‌ء لشى‌ء» بدون واسطه باشد؛

3) تعريف مذكور درباره موضوع علم، شامل علوم اعتبارى نيز مى‌شود؛

4) در علوم اعتبارى (نظير علم اصول)، موضوع علم بايد آن چيزى باشد كه محمولات آن علم، بلاواسطه بر آن، يا بر مصاديق آن، بار مى‌شوند و اثبات آن را، آن علم به عهده دارد.