امام حسن مجتبی† در نحوة نشستن می‌فرمایند: ...فَالْجُلُوسُ عَلَى الرِّجْلِ الْيُسْرَى؛ «از آداب سفره بر پای چپ نشستن است».[1]

در آوردن کفش‌ها

رسول خداˆ می‌فرمایند: اخْلَعُوا نِعَالَكُمْ‌ عِنْدَ الطَّعَامِ‌ فَإِنَّهُ سُنَّةٌ جَمِيلَةٌ وَأَرْوَحُ لِلْقَدَمَيْنِ؛ «هنگام غذا خوردن، کفش‌های خود را در آورید؛ چرا که این کار سنت خوبی است و پاها را راحتی می‌بخشد».[2]

هم سفره شدن با خدمت‌کاران

كُنْتُ مَعَ الرِّضَا† فِي سَفَرِهِ إِلَى خُرَاسَانَ فَدَعَا يَوْماً بِمَائِدَةٍ لَهُ فَجَمَعَ عَلَيْهَا مَوَالِيَهُ مِنَ السُّودَانِ‌ وَغَيْرِهِمْ‌ فَقُلْتُ‌ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَوْ عَزَلْتَ لِهَؤُلَاءِ مَائِدَةً فَقَالَ مَهْ إِنَّ الرَّبَّ تَبَارَكَ وَتَعَالَى وَاحِدٌ وَالْأُمَّ وَاحِدَةٌ وَالْأَبَ وَاحِدٌ وَالْجَزَاءَ بِالْأَعْمَالِ؛ «مردی از اهل بلخ گوید: با امام رضا† در سفر به خراسان روزی ما را بر سر سفره خواند. پس بر آن سفره نوکران سیاه و غیر آنها را جمع کرد. گفتم: ای کاش برای آنها سفره جدا می‌انداختی. فرمود: ساکت باش، به‌درستی که خدای تبارک و تعالی واحد است و مادرمان یکی است و پدرمان یکی و جزایمان به اعمالمان است».[3]

رسول خداˆ می‌فرمایند: الأكل مع الخادم من التّواضع؛ «غذا خوردن با خادم از فروتنى است».[4]

عيب نگرفتن از غذا

از سنت‌های رسول خداˆ نقل شده است که حضرت: «هیچ‌گاه از غذا عیب و ایراد نگرفت، اگر اشتها داشت می‌خورد و اگر نداشت نمی‌خورد».[5]

[1]. کتاب من لایحضره الفقیه، ج3، ص359.

[2]. المحاسن، ج1، ص449.

[3]. الکافی، ج8، ص230.

[4]. نهج الفصاحه، ح1061.

[5]. «ما عابَ رَسُولُ اللهِˆ طَعاماً قَطُّ، إن اشتهاهُ أکَلَه وَإلا تَرکَه» (سنن النبی، ص244، ح507).