فوايد گرسنگی

1. صفای قلب، درخشش طبع و تیز بینی؛ زیرا سیری حماقت و کُودنی به بار می‌آورد و قلب را کور و بخارات را در مغز زیاد می‌کند و حالی شبیه مستی به بار می‌آورد؛

2. رقت و صفای قلب که انسان را برای درک لذت مناجات آماده می‌سازد و سبب تأثر یاد خدا می‌شود؛

3. انکسار و تواضع و زوال، حالت گردن‌کشی و شادامانی که ابتدای طیغان و غفلت از یاد خداست؛

4. درهم شکستن میل به گناه و تسلط بر نفس اماره؛ زیرا منشأ همة گناهان شهوات و قوای انسانی است و مادة قوا و شهوات خوردنی‌ها و نوشیدنی‌هاست؛

5. سلامتی بدن و دفع بیماری‌ها؛

6. سبک شدن بار هزینة زندگی؛[1]

7. شهوت معصیت را کم می‌کند و خواب را که باعث تضییع روزگار و عمر و موجب «کلال»[2] طبع، و فوات نماز شب است را کم می‌کند.[3]

پرخوری

امام علی†:‌ إِدْمَانُ‌ الشِّبَعِ‌ يُورِثُ‌ أَنْوَاعَ الْوَجَعِ؛ «اعتیاد به سیری، انواع دردها را به همراه می‌آورد».[4]

امام علی†:‌ لَا تَجْتَمِعُ‌ الصِّحَّةُ وَالنَّهَم‌؛‌ «تندرستی و پُرخوری، ‌با هم گرد نمی‌آیند».[5]

رسول خداˆ:‌ لَا تُمِيتُوا الْقُلُوبَ‌ بِكَثْرَةِ الطَّعَامِ‌ وَالشَّرَابِ وَإِنَّ الْقُلُوبَ تَمُوتُ كَالزَّرْعِ إِذَا كَثُرَ عَلَيْهِ الْمَاءُ؛ «دل‌ها را با فراوانیِ خوراک و نوشاک نمی‌رانید؛ زیرا دل به سان کِشت، اگر آب زیادی بدان رسانده شود، می‌میرد».[6]

[1]. اخلاق شُبَر، ص215.

[2]. خستگی.

[3]. معراج السعاده، ص309.

[4]. تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ح8160.

[5]. همان، ح6648.

[6]. مکارم الاخلاق، ص150.