إِلَّا وَمَعِيَ مِنْهُمُ الِاثْنَانِ وَالثَّلَاثَةُ وَأَقَلُّ وَأَكْثَرُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ† فَضْلُهُمْ عَلَيْكَ أَعْظَمُ مِنْ فَضْلِكَ عَلَيْهِمْ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ وَأَنَا أُطْعِمُهُمْ طَعَامِي وَأُنْفِقُ‌ عَلَيْهِمْ‌ مِنْ‌ مَالِي‌ وَأُخْدِمُهُمْ عِيَالِي فَقَالَ إِنَّهُمْ إِذَا دَخَلُوا عَلَيْكَ دَخَلُوا بِرِزْقٍ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ كَثِيرٍ وَإِذَا خَرَجُوا خَرَجُوا بِالْمَغْفِرَةِ لَكَ؛ «نزد امام صادق† از یاران ما یاد شد. گفتم: من هیچ‌گاه چاشت و شام نمی‌خورم، مگر اینکه دو سه نفر از آنان یا کمتر یا بیشتر، با من هستند. امام صادق† فرمود: فضیلت آنها بر تو، بیشتر از فضیلت تو بر آنهاست. گفتم: قربانت گردم! چگونه چنین است، درحالی‌که من خوراکم را به آنها می‌خورانم، از مالم به آنها انفاق می‌کنم و عیالم را خدمت‌گزار آنها می‌سازم! فرمود: [چون] آنها زمانی که بر تو وارد می‌شوند، همراه روزیِ فراوانی از سوی خداوندU وارد می‌شوند و آنگاه که می‌روند، تو آمرزیده شده‌ای».[1]

در بیان اینکه چطور مهمان روزی خود را می‌آورد:

1. روزی هر جنبده‌ای ضمانت شده است.[2] ازاین‌رو اگر مهمان غذایی را می‌خورد خداوند است که آن خوراک را روزی وی کرده است و میزبان نقش واسطه را داراست؛

2. حضور مهمان سبب نزول برکت بر زندگی میزبان می‌گردد و بدین شکل روزی میزبان افزون خواهد شد. مناوی در فیض القدیر می‌نویسد: مهمان روزیش را با خود می‌آورد؛ یعنی برکت بر میزبان نازل می‌گردد؛[3]

3. هر‌چه میزبان برای مهمانش صرف کند دوباره به زندگی‌اش باز می‌گردد.[4] قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ وَما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقينَ.[5]

[1]. الکافی، ج2، ص202، ح9.

[2]. وَما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَمُسْتَوْدَعَها كُلٌّ في‌ كِتابٍ مُبينٍ؛ «هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست مگر اینکه روزی او بر خداست! او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را می‌داند؛ همه اینها در کتاب آشکاری ثبت است! [در لوح محفوظ، در کتاب علم خدا]». (هود، 6)

[3]. فیض القدیر، شرح الجامع الصغیر، ج4، ص344.

[4]. اخلاق میهمانی، ص48.

[5]. «بگو: پروردگارم روزی را برای هر کس بخواهد وسعت می‌بخشد، و برای هر کس بخواهد تنگ [و محدود] می‌سازد؛ و هر چیزی را [در راه او] انفاق کنید، عوض آن را می‌د‌هد [و جای آن را پر می‌کند]؛ و او بهترین روزی دهندگان است!» (سبأ، 39).