اگر يک روز مهمان نبود

امام صادق†: إِنَّ إِبْرَاهِيمَ† كَانَ‌ أَبَا أَضْيَافٍ‌ فَكَانَ‌ إِذَا لَمْ يَكُونُوا عِنْدَهُ خَرَجَ يَطْلُبُهُمْ وَأَغْلَقَ بَابَهُ وَأَخَذَ الْمَفَاتِيحَ يَطْلُبُ الْأَضْيَاف‌؛ «ابراهیم† پدر مهمان‌ها بود [بسیار مهمان‌نواز بود] به گونه‌ای که اگر یک روز مهمانی نزدش نبود. در جست‌وجوی مهمان، بیرون می‌رفت و در ِخانه‌اش را می‌بست و کلید‌ها را بر می‌داشت تا اینکه مهمان می‌جُست.[1]

امام صادق†: كَانَ‌ مُنَادِي‌ يَعْقُوبَ‌† يُنَادِي كُلَّ غَدَاةٍ مِنْ مَنْزِلِهِ عَلَى فَرْسَخٍ أَلَا مَنْ أَرَادَ الْغَدَاءَ فَلْيَأْتِ آلَ يَعْقُوبَ وَإِذَا أَمْسَى نَادَى أَلَا مَنْ أَرَادَ الْعَشَاءَ فَلْيَأْتِ آلَ يَعْقُوب‌؛ «حضرت یعقوب† هر روز ظهر از منزلش ندا می‌داد هر کس غذا می‌خواهد پس به خانه یعقوب بیاید و چون شب می‌شد، ندا می‌داد هر کس شام می‌خواهد به خانه یعقوب بیاید».[2]

به گروهی از شيعيان!

امام علی†: فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ لَهُ مَالٌ‌ فَلْيَصِلْ‌ بِهِ‌ الْقَرَابَةَ وَلْيُحْسِنْ مِنْهُ الضِّيَافَة؛ «به گروهی از شیعیان، هر یک از شما که ثروتی دارد، باید با آن به خویشاوندان کمک و رسیدگی کند و نیکو مهمان‌نوازی نماید».[3]

هديه خدا

«مهمان حبیب خداست»[4]

رسول خداˆ: إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْراً أَهْدَى لَهُمْ هَدِيَّةً قَالُوا وَمَا تِلْكَ الْهَدِيَّةُ قَالَ الضَّيْفُ يَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَيَرْتَحِلُ بِذُنُوبِ أَهْلِ الْبَيْتِ؛ «پیامبر خداˆ فرمود: هرگاه خدا

[1]. الکافی، ج4، ص40، ح6.

[2]. المحاسن، ج2، ص421.

[3]. الکافی، ج4، ص32.

[4]. امثال و حکم (دهخدا).