توسّل به اهل بيت عليهم السلام ميرزاى تبريزى قدس سره و توسّل قبل از شروع درس‌

يكى از صفات فقيه مقدّس، ميرزاى تبريزى قدس سره اين بود كه سعى مى‌كردند در تمام حركات و سكنات خود پيامى را به سايرين، به خصوص طلّاب جوان برسانند. در كارهايى كه در انظار مردم انجام مى‌دادند بسيار حساب شده و جهت دار عمل مى‌كردند؛ قبل از شروع درس در «مسجد اعظم» قم، بعد از ورود به مسجد دو ركعت نماز مى‌خواندند و سپس دست‌هاى خود را به سوى آسمان بلند كرده و دعا مى‌كردند، آن‌گاه جهت درس به طرف منبر حركت مى‌كردند. اين كار در روحيه‌ى طلّاب بسيار اثر كرده بود و مشاهده مى‌كردند كه اين مرجع با آن علم سرشار و موقعيت خاص، قبل از درس در مقابل پروردگار خود چنين تواضع نموده و تضرّع مى‌كند، اين صفت كه نهايت بندگى را در آستان قدس ربوبى متجلّى مى‌سازد، اسباب تقرّب به بارگاه سرمدى را در وجود آدمى فراهم مى‌كند تا ايشان گوى سبقت از ملائك گرفته و پاى به مكان لامكانى نهد كه‌ «قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‌»[1] باشد. از اين رو خداوند رحمان تواضع را سكّوى عروج آدمى از فرش به عرش تلقى نمود كه امام‌

[1]- سوره‌ى نجم، آيه‌ى 9