پربركت خود اجازه نداد، عدّه‌اى با برداشت غلط بخواهند عقايد باطل خود را در جامعه منتشر سازند. آن شخصيت عظيم الشأن كه با تلاش فراوان ابتدا نيمه شب در ساحت پروردگار سجده‌ى بندگى مى‌سائيد و بعد در حرم كريمه‌ى اهل بيت فاطمه‌ى معصومه عليها السلام حاضر مى‌شد و عرض ادب مى‌كرد و در آن مكان شريف به راز و نياز مى‌پرداخت و از اهل بيت عليهم السلام مدد مى‌جست، بارها مى‌فرمودند: من طلبه‌اى بيش نيستم. آنگاه بر كرسى درس و استفتاء قرار مى‌گرفت و هر آنچه در تقويت مذهب و حوزه‌ى علميه و كيان تشيّع ممكن بود، انجام مى‌داد، خالصانه از معتقدات و ضروريات مذهب دفاع مى‌كرد، هنگامى كه قلم به دست مى‌گرفت جز رضاى پروردگار و اهل بيت عليهم السلام چيز ديگرى مدّ نظر نداشت، هر آنچه را جهت تقويت مذهب صلاح مى‌ديد بر كاغذى مى‌آورد، شبهه را در دم خفه مى‌كرد. هنگامى كه مشاهده مى‌كرد به بعضى از مسلّمات هجوم شده، شجاعانه وارد ميدان مى‌شد، همان تلاش‌ها موجب پرورش فضلاء و تحوّل فاطميّه شد كه آن تحول فاطميه را به عاشوراى ديگر تبديل كرد.