اخلاص و محبت به مقام شامخ اهل بيت عليهم السلام ميرزاى تبريزى قدس سره و ادب در مقابل مقام شامخ اهل بيت عليهم السلام‌

يك از مواردى كه در فقيه مقدّس، ميرزاى تبريزى قدس سره به خصوص در هنگام تدريس بسيار محسوس بود، اينكه وقتى به نام مبارك ائمه عليهم السلام مى‌رسيدند، اخلاص و محبت فوق العاده‌اى به مقام شامخ اهل بيت عليهم السلام ابراز مى‌كردند. در هر مجلسى كه ذكر اهل بيت عليهم السلام به ميان مى‌آمد، چشمانشان پر از اشك مى‌شد و با اخلاص عرض ادب مى‌كردند. اگر كسى در محضر ايشان مى‌گفت، «امام على عليه السلام»، ناراحت مى‌شدند و مى‌گفتند: «مثل سنّى‌ها صحبت نكنيد! بگوييد: اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام.»

در حلقه‌ى درس وقتى به روايتى مى‌رسيدند كه ذكرى از اهل بيت عليهم السلام مى‌شد، صدا در گلوى مباركشان قطع مى‌گرديد، بغض كرده و اشك در چشمانشان حلقه مى‌زد، به طورى كه شاگردان مرحوم ميرزا قدس سره تحت تأثير قرار مى‌گرفتند و اگر روايت، شمه‌اى از مظلوميت اهل بيت عليهم السلام را در بر داشت، مرحوم ميرزا قدس سره تحمل نكرده و چون ابر بهارى اشك مى‌ريختند، گاهى طلّاب را نصيحت مى‌كردند و طريقه‌ى عرض ادب را عملًا به فضلا و طلّاب ياد مى‌دادند. اين برخورد آن قدر جذاب بود كه تأثير عملى بر شاگردان‌