برنامه شبانه روزى مشخصى داشتند كه به واسطه اين برنامه‌ريزى از وقت خود به نحو احسن و اكمل استفاده مى‌نمودند.

يكى ديگر از خصوصيات مرحوم ميرزا قدس سره تواضع و فروتنى بسيار بود. ايشان خود را بيش از يك طلبه حساب نمى‌كردند و مى‌فرمودند: «من يك طلبه هستم و هميشه يك طلبه خواهم ماند و من هيچ‌گاه فكر نكرده و نمى‌كنم كه مرجع هستم؛ لذت طلبگى از همه لذت‌ها بالاتر است.» ايشان اصلًا راضى نبودند كسى به عنوان مرجع از ايشان ياد كند حتى بارها و بارها در مجالس روضه وقتى منبرى نام ايشان را ذكر مى‌كرد، ناراحت مى‌شدند و مى‌گفتند كه منبر جاى ذكر اهل بيت عليهم السلام است و مى‌فرمودند: «اگر مرجعيت وظيفه الهى نبود، هيچ‌گاه آن را قبول نمى‌كردم و مانند ساير طلاب تمام وقت را مشغول تحصيل و تدريس بودم؛ وليكن مرجعيّت به عنوان يك وظيفه الهى بر دوش من قرار گرفت و من مجبورم اداى تكليف نمايم و اميدوارم خداوند به من توفيق دهد كه به بهترين وجه به وظيفه خود عمل نمايم.»