فقيه
اهل بيت، ميرزاى تبريزى قدس سره در كارهاى خود فقط رضايت خدا را مدّ نظر داشتند و
مىفرمودند: هر كارى مىكنم فقط به جهت رضا و حبّ خدا و اهل بيت عليهم السلام است.
بارها مىفرمودند: من وقتى قلم را به دست مىگيرم براى خدا مىنويسم و امر را به
خود خداى متعال وا مىگذارم. از آن نمونه مىتوان به موضعگيرى مرحوم ميرزا قدس
سره در جواب بعضى استفتائات اشاره كرد؛ ايشان شجاعانه در ردّ آنها مىكوشيد و در
مقابل انحرافات عقايدى ايستادگى مىكردند، در شوراى استفتاء مىفرمودند: من وظيفه
دارم كه آنچه به واسطهى تحصيل بدان رسيدهام، بيان كنم و ان شاءاللَّه خداوند
تبارك و تعالى و اهلبيت عليهم السلام عنايت خواهند كرد. من فقط طالب رضايت خداوند
متعال و اهلبيت عليهم السلام هستم كه رضايت آنها رضايت خداست. ايشان وقتى بر
كرسى درس يا در منزل مشغول مطالعه يا در شوراى استفتاء و يا در حال حلّ مشكل مردم
بودند هيچ توجّهى به اينكه چه خواهد شد، نداشتند و فقط مىفرمودند:
بايد
گام را براى خدا برداشت و كارى كرد كه قلب امام زمان عليه السلام شاد باشد. ايشان
تارك دنيا به معناى واقعى بودند و تا آخرين توان،
اسم الکتاب : سيرهى عالمانه و پندهاى حكيمانهى استاد الفقهاء و المجتهدين ميرزا جواد تبريزى المؤلف : تبريزى، جعفر الجزء : 1 صفحة : 369