قبرستان شيخان، قبرستان على‌بن جعفر عليه السلام، قبرستان نو، ابوحسين و وادى السلام جهت قرائت فاتحه و زيارت اهل قبور تشريف مى‌بردند و مى‌گفتند: به زيارت اموات برويد كه درس و عبرتى است و انسان را از گناه دور مى‌كند. ما نياز داريم تا با رفتن به زيارت اهل قبور درس و عبرتى بگيريم و بتوانيم حب دنيا را از دل خود خارج كنيم و متوجّه شويم كه عاقبت امر ما همين يك متر و نيم جاست كه بايد پاسخگوى همه‌ى اعمال خود باشيم.[1]

[1]- استحباب زيارت قبور، اجماعى است عند الفريقين، قال علامه في تذكرة، ج 2، ص 128: يستحب للرجال زيارة مقابر المؤمنين اجماعاً، لان النبى صلى الله عليه و آله قال: كنت نهيتكم عن زيارة القبور، فزوروها تذكركم الموت، وحتى ابن حزم در المحلى، ج 5، ص 160 مسأله 600 مى‌گويد:« ونستحب زيارة القبور، وهو فرض ولو مرة، ولا بأس بان يزور المسلم قبر حميمة المشرك، الرجال والنساء سواء» توجه به قبر و قيامت مسأله بسيار مهمى است كه خداوند متعال در قرآن مجيد 8 مرتبه از واژه‌ى قبر و مشتقات آن ياد كرده و درصدد آن بوده كه ذهن مردم را به اين مسأله معطوف دارد كه« ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقْبَرَهُ»( سوره‌ى عبس، آيه‌ى 21) آدمى چون بميرد، در قبر خواهد آرميد، پس بايد مهياى پاسخ‌گويى نسبت به اعمال و افعالش باشد همان طور كه مرحوم ميرزا قدس سره بارها با قول و عمل خود، متذكر اين مطلب مى‌شدند كه:« أَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ»( سوره‌ى حج، آيه‌ى 7) زيارت قبور علاوه بر آنكه باعث يادآورى عاقبت امر و مكافات عمل مى‌شود، فرجى است براى اموات كه با قرائت آياتى از قرآن و ادعيه وارده، عذاب از آنان برداشته مى‌شود چنانكه در الكافى، ج 3، ص 229، ح 9 از امام رضا عليه السلام نقل شده:« من اتى قبر اخيه ثم وضع يده على القبر وقرأ انا انزلناه في ليلة القدر سبع مرات أمن يوم الفزع الاكبر»