از امام زمان عليه السلام سؤال شده است». آن گاه اشك در چشمان مرحوم ميرزا قدس سره حلقه زد و دست خود را بر سينه زدند، آهى كشيدند و اشك بر گونه‌ى مباركشان جارى شد و فرمودند: هنگامى كه از مولا و مقتداى ما آقا امام زمان عليه السلام سؤال شد: آيا از اين طلّاب راضى هستيد؟ ايشان فرمودند: «اگر راضى نشوم، چه كنم.»

مرحوم ميرزا قدس سره با بيان اين جمله شروع به گريه كردند و چهره‌ى مباركشان قرمز شد، از مرحوم ميرزا قدس سره سؤال كردم: «اين جمله‌ى مبارك امام عليه السلام كه فرمود اگر راضى نشوم چه كنم، يعنى چه؟» ايشان فرمودند: «فرزندم! آن طلبه‌اى كه مشكل دارد و بعضى كارهايش حساب شده نيست، وقتى كه به جايى براى تبليغ مى‌رود و مردم را راهنمايى مى‌كند و در جهت نشر معارف تلاش مى‌نمايد، هرچند بعضى تصرفات را دارد، اما همان تبليغ جزيى هم مدِّ نظر امام زمان عليه السلام مى‌باشد و از اين رو مى‌فرمايد: «اگر راضى نشوم، چه كنم».» و آن گاه مرحوم ميرزا قدس سره شروع به زمزمه با امام عصر قدس سره كردند. مرحوم ميرزا قدس سره نمونه‌ى بارزى از عاشقان امام عصر عليه السلام بود و با تمام وجود عرض ادب مى‌كرد، آن مرحوم امام زمان عليه السلام را هميشه مورد خطاب قرار مى‌داد و از او مدد مى‌جست.