آن رحمت الهى، قبولى اعمال و رضايت اهل بيت عليهم السلام را مى‌خواهم و انتظار ديگرى ندارم. من اگر كارى كرده‌ام، به عشق و محبت درگاه الهى و خاندان عصمت و طهارت عليهم السلام است. هنگامى كه به پشت در بقيع رسيدى، سلام مرا برسان و بگو پدرم بر آن عهدى كه با شما بسته است، باقى است و مريضى تأثيرى در او نخواهد كرد؛ بلكه عزم و جزم او را بيشتر كرده كه در هر حال با تمام وجود خدمت كند.

من تا آخرين لحظات خادم كوچكى باقى خواهم ماند و در مقابل امتحان الهى صبر مى‌كنم كه تمام آن، لطف الهى است. من اگر حالم خوب باشد، با جان و دل در مسير اعتلاى معارف خاندان نبوى خدمت مى‌كنم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: كسى كه اهل بيت مرا دوست داشته باشد با من محشور مى‌شود. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فِي اللَّهِ حُشِرَ مَعَنَا وَ أَدْخَلْنَاهُ مَعَنَا الْجَنَّة»[1] و اگر بيمارى قدرت را از من بگيرد به قضا و قدر الهى تسليمم و راضى به رضاى خدا و اهل بيت عليهم السلام هستم.»

[1]- بحارالانوار ج 46 ص 202