فقيه
مقدّس، ميرزاى تبريزى قدس سره دو دستمال سياه داشتند كه در ايّام عزا با خود به
مجالس روضه برده و هنگام ذكر مصيبت، اشك هايشان را با آن خشك مىكردند و همواره از
دستمال ها مواظبت كرده و بعد از فراغت از مجالس، در جاى خاص قرار مىدادند، بارها
به فرزندان خود مىگفتند: «اگر من از دنيا رفتم، اين دستمال ها را در كفن من قرار
دهيد.» بعداز رحلت ايشان، فرزندانشان قبل از تكفين، هر چه جستجو كردند، دستمالها
را پيدا نكردند تا آنكه نوبت به كفن كردن مرحوم ميرزا قدس سره رسيد. همين كه كفن
را باز كردند، ناگهان مشاهده شد دستمال ها در كفن است.
معلوم
شد كه مرحوم ميرزا قدس سره قبل از رفتن به بيمارستان (كه آخرين بسترى ايشان بود و
در همان بيمارستان از دنيا رفتند) دستمال ها را در كفن خود قرار دادهاند. يكى از
دستمالها را در دست راست مرحوم ميرزا قدس سره و ديگرى را بر سينهى مباركشان قرار
دادند و دستمالى كه مرحوم ميرزا قدس سره سال ها اشك هايشان را با آن پاك مىكردند،
و بارها مىگفتند: اگر چيزى داشته باشم كه در آخرت به درد من بخورد، همين دو
دستمال است كه سالها به عشق اهل
اسم الکتاب : سيرهى عالمانه و پندهاى حكيمانهى استاد الفقهاء و المجتهدين ميرزا جواد تبريزى المؤلف : تبريزى، جعفر الجزء : 1 صفحة : 133