جور بوده است)، از اين رو مشاهده مى‌شود كه اين زيارت شريفه در منابع حديثى ذكر نشده است و به ذكر زيارت عاشورا در كتب ادعيه، كه فقط مورد مراجعه شيعه بوده، اكتفا نموده‌اند، پس عدم ذكر زيارت عاشورا در منابع اوليه شيعه، حاكى از آن نيست كه اين زيارت قبلًا نبوده و بعد پديد گشته است، بلكه دستگاه ظلم كه بعد از رحلت رسول خدا صلى الله عليه و آله با تكيه بر اريكه قدرت، قرن‌ها نگذاشت شيعه به راحتى رأى و معتقدات خود را منتشر كنند و بارها كتابخانه‌هاى شيعى به واسطه مخالفين مورد هجوم قرار گرفته، و به آتش كشيده شد. به همين جهت علماء بزرگ با تلاش بى وقفه و تحمّل مشقّات آن زمان (كه همواره در دوران متعدد، تقيه را پيشه كار خود قرار داده بودند) توانستند اثرى را جهت حفظ مبانى حديثى شيعه تدوين نمايند. كه اولين آنها 400 اثرى بود كه به اصول اربعمائه معروف گرديد. اين مجموعه توسط اصحاب ائمه عليهم السلام تدوين شد، كه حاوى كلمات ائمه عليهم السلام در موضوعات مختلف بوده است كه به مرور زمان، و هجوم به منابع غنى شيعى، اكثر آنها از بين رفته است، و آنچه كه امروزه از اصول اربعمائه باقى مانده است بيش از 16 اصل نمى‌باشد، كه مرحوم محدث نورى رحمه الله در خاتمه كتاب مستدرك الوسائل ذكر نموده‌اند.

سپس با تلاش بزرگان، كتب اربعه تدوين شد كه هم اكنون اين كتب «الكافى، تهذيب، استبصار، من لا يحضره الفقيه» منبع مراجعه علماء بزرگ مى‌باشد.