احكام حائض‌

مسأله 456- چند چيز بر حائض حرام است:

اول: عبادتهائى كه مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمّم بجاآورده شود، ولى بجاآوردن عبادتهائى كه وضو و غسل و تيمّم براى آنها لازم نيست، مانند نماز ميّت، مانعى ندارد.

دوم: تمام چيزهائى كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گفته شد.

سوم: جماع كردن در فرج، كه هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگرچه به مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، بلكه احتياط واجب آن است كه مقدار كمتر از ختنه‌گاه را هم داخل نكند.

مسأله 457- جماع كردن در روزهائى هم كه حيض زن قطعى نيست ولى شرعاً بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است. پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مى‌بيند و بايد به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمى‌تواند در آن روزها با او نزديكى نمايد.

مسأله 458- اگر مرد با زن خود در حال حيض نزديكى كند لازم است استغفار كند، و احتياط مستحب آن است كه كفّاره بدهد.

مسأله 459- غير نزديكى كردن با زن حائض، از ساير استمتاعات مانند بوسيدن و ملاعبه نمودن مانعى ندارد.

مسأله 460- كفّاره نزديكى در حال حيض در قسمت اول آن، هيجده نخود طلاى سكّه‌دار؛ ودر قسمت دوم، نُه نخود؛ و در قسمت سوم، چهار نخود و نيم است. مثلا زنى كه شش روز خون حيض مى‌بيند، اگر شوهرش در شب يا روز اول و دوم با او جماع كند هيجده نخود طلا، و در شب يا روز سوم و چهارم نُه نخود، و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم بدهد.

مسأله 461- اگر طلاى سكّه‌دار ممكن نباشد، قيمت آن را بدهد، و اگر قيمت طلا در وقتى كه جماع كرده با وقتى كه مى‌خواهد به فقير بدهد فرق كرده باشد، قيمت وقتى را كه مى‌خواهد به فقير بدهد حساب كند.