«ششم» آنكه بنابر احتياط سر حيوان را پيش از بيرون آمدن روح از بدنش جدا نكنند، بلى اگر از روى غفلت يا به جهت تيزى چاقو سر جدا شود، اشكالى ندارد، و همچنين بنابر احتياط رگ سفيدى را كه از مهره‌هاى گردن تا دم حيوان امتداد دارد و او را نخاع مى‌گويند عمداً قطع نكند، واين در صورتى است كه حيوان را از جلو گردن سر ببرند، ولى اگر كارد را پشت گردن فرو نموده و به طرف جلو بياورد كه گردن از پشت بريده شود بعيد نيست كه مانعى نداشته باشد.

دستور كشتن شتر

مسأله 2604- اگر بخواهند شتر را بكشند كه بعد از جان دادن پاك و حلال باشد، بايد با شرايطى كه براى سربريدن حيوانات گفته شد، كارد يا چيز ديگرى را كه از آهن و برنده باشد، در گودى بين گردن و سينه‌اش فرو كنند.

مسأله 2605- وقتى مى‌خواهند كارد را به گردن شتر فرو ببرند، بهتر است كه شتر ايستاده باشد، ولى اگر در حالى كه زانوها را به زمين زده يا به پهلو خوابيده و دست و پا و سينه‌اش روبه‌قبله است، كارد را در گودى گردنش فرو كنند اشكال ندارد.

مسأله 2606- اگر به جاى اينكه كارد در گودى گردن شتر فرو كنند، سر آن را ببرند، يا گوسفند و گاو و مانند اينها را مثل شتر كارد در گودى گردنشان فرو كنند، گوشت آنها حرام و بدن آنها نجس است، ولى اگر چهار رگ شتر را ببرند و تا زنده است به دستورى كه گفته شد كارد در گودى گردنش فرو كنند، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است، و نيز اگر كارد در گودى گردن گاو يا گوسفند و مانند اينها فرو كنند و تا زنده است سر آن را ببرند، حلال و پاك مى‌باشد.

مسأله 2607- اگر حيوانى سركش شود و نتوانند آن را به دستورى كه در شرع معيّن شده بكشند، يا مثلا در چاه بيفتد و احتمال بدهند كه در آنجا بميرد و كشتن آن به دستور شرع ممكن نباشد، هر جاى بدنش را زخم بزنند و در اثر زخم جان بدهد، حلال مى‌شود، و روبه‌قبله بودن آن لازم نيست، ولى بايد شرطهاى ديگرى را كه براى سربريدن حيوانات گفته شد دارا باشد.