1- آب:

مسأله 150- آب با چهار شرط چيز نجس را پاك مى‌كند:

اول: آنكه مطلق باشد، پس آب مضاف مانند گلاب و عرق بيد چيز نجس را پاك نمى‌كند.

دوم: آنكه پاك باشد.

سوم: آنكه وقتى چيز نجس را مى‌شويند، آب مضاف نشود، و در شستنى كه بعد از آن شستن ديگر لازم نيست بايد بو يا رنگ يا مزه نجاست هم نگيرد، و در غير اين شستن تغيير ضرر ندارد، مثلا چيزى را به آب كر يا قليل بشويد و دو دفعه شستن در او لازم باشد، در دفعه اول اگرچه تغيير كند در دفعه دوم به آبى تطهير كند كه تغيير نكند پاك مى‌شود.

چهارم: آنكه بعد از آب كشيدن چيز نجس، عين نجاست در آن نباشد. و پاك شدن چيز نجس به آب قليل يعنى آب كمتر از كر شرطهاى ديگرى هم دارد كه بعداً گفته مى‌شود.

مسأله 151- ظرف نجس را با آب قليل بايد سه مرتبه شست و در كر و جارى يك مرتبه كافى است، ولى ظرفى را كه سگ از آن ظرف، آب يا چيز روان ديگر خورده، بايد اول با ريختن خاك و مقدارى آب پاك، خاك مال كرد و بنابر احتياط خاك بايد پاك باشد، سپس آب بريزند كه خاك او زائل شود، و بعد يك مرتبه در كر يا جارى يا دو مرتبه با آب قليل شست. و همچنين ظرفى را كه سگ ليسيده بنابر احتياط واجب بايد پيش از شستن خاك مال كرد. و اگر آب دهان سگ در ظرفى بريزد، خاك‌مالى لازم نيست.

مسأله 152- اگر دهانه ظرفى‌كه سگ دهن‌زده، تنگ باشد بايد خاك را در آن‌بريزند ومقدارى آب ريخته به شدت حركت دهند تا خاك به همه آن ظرف برسد و بعد به ترتيبى كه ذكر شد بشويند.

مسأله 153- ظرفى را كه خوك بليسد يا از آن چيز روانى بخورد يا اينكه در او موش صحرائى مرده باشد، با آب قليل يا كر يا جارى بايد هفت مرتبه شست، و لازم نيست آن را خاك‌مالى كنند.

مسأله 154- ظرفى را كه به شراب، نجس شده، بايد سه مرتبه بشويند، و فرقى بين آب قليل و كر و جارى نيست.

مسأله 155- كوزه‌اى كه از گِل نجس ساخته شده و يا آب نجس در آن فرو رفته، اگر در آب كر