احكام نكاح (ازدواج)

بواسطه عقد ازدواج، زن به مرد حلال مى‌شود و آن بر دو قسم است: دائم و غير دائم (ازدواج موقّت). عقد دائم آن است كه مدّت زناشوئى در آن معيّن نشود و هميشگى باشد، و زنى را كه به اين قسم عقد مى‌كنند دائمه گويند. و عقد غير دائم آن است كه مدّت زناشوئى در آن معيّن شود، مثلا زن را به مدّت يك ساعت يا يك روز يا يك ماه يا يك سال يا بيشتر عقد نمايند، ولى بنابر احتياط مدّت بايد از عمر زن و شوهر زيادتر نباشد، و زنى را كه به اين قسم عقد كنند متعه و صيغه مى‌نامند.

احكام عقد

مسأله 2372- در زناشوئى چه دائم و چه غير دائم بايد صيغه خوانده شود، و تنها راضى بودن زن و مرد كافى نيست، و صيغه عقد را يا خود زن و مرد مى‌خوانند يا ديگرى را وكيل مى‌كنند كه از طرف آنان بخواند.

مسأله 2373- وكيل لازم نيست مرد باشد، زن هم مى‌تواند براى خواندن صيغه عقد از طرف ديگرى وكيل شود.

مسأله 2374- زن و مرد تا يقين نكنند كه وكيل آنها صيغه را خوانده است نمى‌توانند به يكديگر نگاه محرمانه نمايند، و گمان به اينكه وكيل صيغه را خوانده است كفايت نمى‌كند، ولى اگر وكيل بگويد صيغه را خوانده‌ام كافى است.