مسأله 2294- اگر لباسى را بخرد و بعداً از پولى كه به قرض ربائى گرفته، يا از پول حلالى كه مخلوط با ربا است به صاحب لباس بدهد، پوشيدن آن لباس و نماز خواندن با آن اشكال ندارد. ولى اگر به فروشنده بگويد كه اين لباس را با اين پول مى‌خرم، پوشيدن آن لباس در صورت مخلوط بودن با ربا حرام است، و نماز هم با آن به تفصيلى كه در لباس نمازگزار بيان شده باطل است.

مسأله 2295- اگر انسان مقدارى پول به تاجر بدهد كه در شهر ديگر از طرف او كمتر بگيرد، اشكال ندارد، و اين را صرف برات مى‌گويند.

مسأله 2296- اگر مقدارى پول به كسى بدهد كه بعد از چند روز در شهر ديگر زيادتر بگيرد، مثلا نهصد و نود تومان بدهد كه بعد از ده روز در شهر ديگر هزار تومان بگيرد، ربا و حرام است، ولى اگر كسى كه زيادى را مى‌گيرد، در مقابل زيادى، جنس بدهد يا عملى انجام دهد، در صورتى كه شرط در ضمن قرض نباشد اشكال ندارد. و امّا در اسكناسهاى معمولى كه از قسم شمردنيها است، ريال ايرانى را به دينار عراقى بفروشد كه خريدار دينار عراقى را در شهر ديگر بدهد و قيمت دينارها در آن شهر زيادتر از ريالى باشد كه به او داده عيبى ندارد.

مسأله 2297- اگر كسى از ديگرى طلبى دارد كه از جنس طلا و نقره يا كشيمنى و پيمانه‌اى نيست مى‌تواند آن را به شخص بدهكار يا ديگرى به كمتر فروخته و وجه آن را نقداً بگيرد، بنابر اين در زمان حاضر برات يا سفته‌هائى كه طلبكار از بدهكار گرفته است مى‌تواند آنها را به بانك يا به شخص ديگر به كمتر از طلب خود- كه در عرف آن را نزول كردن گويند- بفروشد و باقى وجه را نقداً بگيرد، زيرا كه اسكناسهاى معمولى با وزن و پيمانه معامله نمى‌شود.