مسأله 102- خونى كه بواسطه كوبيده شدن، زير ناخن يا زير پوست مى‌ميرد، اگر طورى شود كه ديگر به آن خون نگويند پاك، و اگر به آن خون بگويند نجس است، و در اين صورت چنانچه ناخن يا پوست سوراخ شود اگر بيرون آوردن خون و تطهير محل جهت وضو يا غسل مشقت دارد بايد تيمّم نمايد. و بنابر احتياط لازم وضو هم بگيرد به طورى كه وقت وضو گرفتن آب وضو نجس نشود.

مسأله 103- اگر انسان نداند كه خون زير پوست مرده يا گوشت بواسطه كوبيده شدن به آن حالت در آمده پاك است.

مسأله 104- اگر موقع جوشيدن غذا ذرّه‌اى خون در آن بيفتد، تمام غذا و ظرف آن نجس مى‌شود. و جوشيدن و حرارت و آتش پاك كننده نيست.

مسأله 105- زردابه‌اى كه در حال بهبودى زخم در اطراف آن پيدا مى‌شود، اگر معلوم نباشد كه با خون مخلوط است پاك مى‌باشد.

6، 7- سگ و خوك:

مسأله 106- سگ و خوكى كه در خشكى زندگى مى‌كنند حتى مو و استخوان و پنجه و ناخن و رطوبتهاى آنها نجس است، ولى سگ و خوك دريائى پاك است.

8- كافر:

مسأله 107- كافر يعنى كسى كه منكر خدا يا نبوّت است و يا معترف به آن نيست و يا براى خدا شريك قرار مى‌دهد، و همچنين غلاة (يعنى آنهائى كه يكى از ائمه (عليهم السلام) را خدا خوانده يا بگويند خدا در او حلول كرده است) و خوارج و نواصب (يعنى آنهائى كه با ائمه اطهار (عليهم السلام) دشمنى مى‌نمايند) نجسند و امّا اهل كتاب (يعنى يهود و نصارى و مجوس) كه پيغمبرى حضرت خاتم الانبياء محمد بن عبدالله (صلى الله عليه وآله وسلم) را قبول ندارند، نيز بنابر مشهور نجس مى‌باشند، و اين قول موافق احتياط است و لكن بنابر اظهر اين طوايف پاكند، و نيز كسى كه ضرورى دين يعنى چيزى را كه مثل نماز و روزه مسلمانان جزء دين اسلام مى‌دانند منكر شود، چنانچه بداند آن چيز ضرورى دين است نجس‌