وظيفه منفرد عمل نمايد.

مسأله 1453- كسى كه اطمينان دارد كه اگر سوره را شروع كند يا تمام نمايد، به ركوع امام مى‌رسد، در صورتى كه زياد طول نكشد بهتر آن است كه سوره را شروع كند، يا اگر شروع كرده تمام نمايد، و اگر زياد طول بكشد احتياط واجب آن است كه شروع نكند، و چنانچه شروع كرده تمام ننمايد.

مسأله 1454- كسى كه يقين دارد اگر سوره را بخواند به ركوع امام مى‌رسد، چنانچه سوره را بخواند و به ركوع نرسد، جماعتش صحيح است.

مسأله 1455- اگر امام ايستاده باشد ومأموم نداند كه در كدام ركعت‌است، مى‌تواند اقتدا كند، ولى بايد حمد و سوره را به قصد قربت بخواند اگرچه بعد بفهمد كه امام در ركعت اول يا دوم بوده.

مسأله 1456- اگر به خيال اينكه امام در ركعت اول يا دوم است حمد و سوره نخواند و بعد از ركوع بفهمد كه در ركعت سوم يا چهارم بوده، نمازش صحيح است، ولى اگر پيش از ركوع بفهمد، بايد حمد و سوره را بخواند، و اگر وقت ندارد، فقط حمد را بخواند و در ركوع خود را به امام برساند، و اگر نمى‌رسد بنابر احتياط واجب قصد انفراد نمايد.

مسأله 1457- اگر به خيال اينكه امام در ركعت سوم يا چهارم است حمد و سوره بخواند و پيش از ركوع يا بعد از آن بفهمد كه در ركعت اول يا دوم بوده، نمازش صحيح است. و اگر در بين حمد و سوره بفهمد، لازم نيست آنها را تمام كند.

مسأله 1458- اگر موقعى كه مشغول نماز مستحبّى است جماعت برپا شود، چنانچه اطمينان ندارد كه اگر نماز را تمام كند به جماعت مى‌رسد، مستحب است نماز را رها كند و مشغول نماز جماعت شود، بلكه اگر اطمينان نداشته‌باشدكه به ركعت‌اول برسد مستحب‌است به همين دستور رفتار نمايد.

مسأله 1459- اگر موقعى كه مشغول نماز سه ركعتى يا چهار ركعتى است جماعت برپا شود، چنانچه به ركوع ركعت سوم نرفته و اطمينان ندارد كه اگر نماز را تمام كند به جماعت مى‌رسد، مستحب است به نيّت نماز مستحبّى نماز را دو ركعتى تمام كند و خود را به جماعت برساند.

مسأله 1460- اگر نماز امام تمام شود و مأموم مشغول تشهّد يا سلام اول باشد، لازم نيست نيّت فرادى كند.