مسأله 1265- اگر بعد از سلام نماز يادش بيايد كه يك سجده يا تشهّد را از ركعت آخر فراموش كرده، بايد برگشته و نماز را تمام نموده و دو سجده سهو براى سلام بى‌جا بجاآورد.

مسأله 1266- اگر بين سلام نماز و قضاى سجده يا تشهّد كارى كند كه براى آن سجده سهو واجب مى‌شود، مثل آنكه سهواً حرف بزند، بنابر احتياط واجب بايد سجده يا تشهّد را قضا كند و غير از سجده سهوى كه براى قضاى سجده يا تشهّد مى‌نمايد دو سجده سهو ديگر بنمايد.

مسأله 1267- اگر نداند كه در نماز سجده را فراموش كرده يا تشهّد را، بايد سجده را قضا نمايد و دو سجده سهو بجاآورد و احتياطاً تشهّد را نيز قضا نمايد.

مسأله 1268- اگر شك دارد كه سجده يا تشهّد را فراموش كرده يا نه، واجب نيست قضا يا سجده سهو نمايد.

مسأله 1269- اگر بداند سجده يا تشهّد را فراموش كرده و شك كند كه پيش از ركوع ركعت بعد بجاآورده يا نه، احتياط واجب آن است كه آن را قضا نمايد.

مسأله 1270- كسى كه بايد سجده يا تشهّد را قضا نمايد، اگر براى كار ديگر هم سجده سهو بر او واجب شود، بايد بعد از نماز سجده يا تشهّد را قضا نمايد، بعد سجده سهو را بجاآورد.

مسأله 1271- اگر شك دارد كه بعد از نماز، قضاى سجده يا تشهّد فراموش شده را بجاآورده يا نه، چنانچه وقت نماز نگذشته، بايد سجده يا تشهّد را قضا نمايد، و اگر وقت نماز گذشته، قضاى آن مستحب است.

كم و زياد كردن اجزاء و شرائط نماز

مسأله 1272- هرگاه چيزى از واجبات نماز را عمداً كم يا زياد كند اگرچه يك حرف آن باشد، نماز باطل است.

مسأله 1273- اگر بواسطه ندانستن مسأله، از روى تقصير چيزى از واجبات نماز را كم يا زياد كند، نماز باطل است، ولى چنانچه بواسطه ندانستن مسأله حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را آهسته بخواند، يا حمد و سوره نماز ظهر و عصر را بلند بخواند، يا در مسافرت نماز ظهر و عصر و عشا را چهار ركعتى بخواند، نمازش صحيح است البته به تفصيلى كه در نماز مسافر ذكر مى‌شود.