روى فرش نجس بگذارد، يا يك طرف مهر نجس باشد و پيشانى را به طرف پاك آن بگذارد، اشكال ندارد.

مسأله 1075- اگر در پيشانى دمل و مانند آن باشد، چنانچه ممكن است بايد با جاى سالم پيشانى سجده كند، و اگر ممكن نيست بايد زمين را گود كند و دمل را در گودال و جاى سالم را به مقدارى كه براى سجده كافى باشد بر زمين بگذارد.

مسأله 1076- اگر دمل يا زخم تمام پيشانى را فرا گرفته باشد، بنابر احتياط بايد به يكى از دو طرف پيشانى و چانه اگرچه به تكرار نماز باشد سجده كند، و اگر ممكن نيست فقط به چانه، و اگر به چانه هم ممكن نيست، بايد براى سجده اشاره كند و موى چانه حايل حساب نمى‌شود.

مسأله 1077- كسى كه نمى‌تواند پيشانى را به زمين برساند، بايد به قدرى كه مى‌تواند خم شود، و مهر يا چيز ديگرى را كه سجده بر آن صحيح است، روى چيز بلندى گذاشته و طورى پيشانى را بر آن بگذارد كه بگويند سجده كرده است، ولى بايد كف دستها و زانوها و انگشتان پا را به‌طور معمول به زمين بگذارد.

مسأله 1078- اگر چيز بلندى نباشد كه مهر يا چيز ديگرى كه سجده بر آن صحيح است بگذارد، لازم است كه مهر يا چيز ديگر را با دست بلند كرده و بر آن سجده نمايد.

مسأله 1079- كسى كه هيچ نمى‌تواند سجده نمايد بايد براى سجده با سر اشاره كند، و اگر نتواند، بايد با چشمها اشاره نمايد، و اگر با چشمها هم نمى‌تواند اشاره كند بنابر احتياط مستحب با دست و مانند آن براى سجده اشاره كند و در قلب نيز نيّت سجده نمايد.

مسأله 1080- اگر پيشانى بى‌اختيار از جاى سجده بلند شود، چنانچه ممكن باشد بايد نگذارد دوباره بجاى سجده برسد، واين يك سجده حساب مى‌شود، چه ذكر سجده را گفته باشد يانه، واگر نتواند سر را نگهدارد و بى‌اختيار دوباره بجاى سجده برسد، روى هم يك سجده حساب مى‌شود، و اگر ذكر نگفته باشد بنابر احتياط بايد بگويد.

مسأله 1081- جائى كه انسان بايد تقيّه كند، مى‌تواند بر فرش و مانند آن سجده نمايد و لازم نيست براى نماز بجاى ديگر برود، ولى اگر بتواند بر حصير يا چيزى كه سجده بر آن صحيح مى‌باشد، طورى سجده كند كه به زحمت نيفتد، نبايد بر فرش و مانند آن سجده نمايد.