ترخّص برسد، در صورتى كه از شب نيّت سفر داشته باشد، روزه‌اش باطل مى‌شود و الّا بنابر احتياط واجب روزه را تمام كند و بعداً قضا لازم نيست. و اگر پيش از رسيدن به حدّ ترخّص روزه را باطل كند كفّاره بر او واجب است.

مسأله 269- اگر مسافر در ماه رمضان پيش از ظهر به وطنش برسد يا به جائى برسد كه مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده، بايد آن روز روزه را بگيرد، و اگر انجام داده، روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 270- اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جائى برسد كه مى‌خواهد ده روز در آن‌جا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.

كسانى كه روزه بر آنها واجب نيست‌

مسأله 271- اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مى‌شود و نمى‌تواند تشنگى را تحمّل كند يا براى او مشقّت دارد، روزه بر او واجب نيست ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، و احتياط مستحب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است آب نياشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، بنابر احتياط روزه‌هائى را كه نگرفته قضا نمايد.