و عدّه ديگر مى‌گويند حرام نيست، آن عمل را انجام ندهد، و اگر عملى را بعضى واجب و بعضى مستحب مى‌دانند، آن را بجا آورد.

پس كسانى كه مجتهد نيستند و نمى‌توانند به احتياط عمل كنند، لازم است از مجتهد تقليد نمايند.

مسأله 2- تقليد در احكام، عمل كردن به دستور مجتهد است.

و از مجتهدى بايد تقليد كرد كه مرد و بالغ و عاقل و شيعه دوازده امامى و حلال زاده و زنده و عادل باشد. و نيز معتبر است سابقه فسق معروفى بين مردم نداشته باشد، و از مجتهدى كه تقليد مى‌شود غير از اوصاف ذكر شده امر ديگرى معتبر نيست. و عادل كسى است كه كارهائى را كه بر او واجب است بجا آورد و كارهائى را كه بر او حرام است ترك كند، و نشانه عدالت اين است كه در ظاهر شخص خوبى باشد، كه اگر از اهل محل يا همسايگان او يا كسانى كه با او معاشرت دارند حال او را بپرسند، خوبىِ او را تصديق نمايند. و در صورتى كه اختلاف فتوى بين مجتهدين در مسائل محل ابتلاء ولو اجمالًا معلوم باشد لازم است مجتهدى كه انسان از او تقليد مى‌كند اعلم باشد، يعنى در فهميدن حكم خدا از تمام مجتهدهاى زمان خود بهتر باشد.

مسأله 3- مجتهد و اعلم را از سه راه مى‌توان شناخت:

اول: آنكه خود انسان يقين كند مثل آنكه از اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را بشناسد.