و آن را نجس نداند، بعد از غائب شدن او نمى‌شود آن لباس را پاك دانست.

دوم- آنكه بداند بدن يا لباسش به چيز نجس رسيده است.

سوم- آنكه انسان ببيند آن چيز را در كارى كه شرط آن پاكى است استعمال مى‌كند، مثلًا ببيند با آن لباس نماز مى‌خواند.

چهارم- آنكه احتمال برود كه آن مسلمان بداند شرط كارى را كه با آن چيز انجام مى‌دهد پاكى است، پس اگر مثلًا نداند كه بايد لباس نمازگزار پاك باشد و با لباسى كه نجس شده نماز بخواند، نمى‌شود آن لباس را پاك دانست.

پنجم- آنكه انسان احتمال دهد آن مسلمان چيزى را كه نجس شده آب كشيده است، پس اگر يقين داشته باشد كه آب نكشيده، نبايد آن چيز را پاك بداند. و نيز اگر نجس و پاك در نظر آن مسلمان فرق نداشته باشد، پاك دانستن آن چيز محلّ اشكال است.

ششم- آنكه مسلمان بالغ، يا طفلى باشد كه بتواند طهارت و نجاست را تشخيص دهد.

احكام ظرفها

مسأله 76- خوردن و آشاميدن از ظرف طلا و نقره حرام است، ولى زينت نمودن‌اطاق ومانند آن و نگاه‌داشتن آنها مانعى ندارد و همنچنين است ساختن ظرف طلا و نقره و خريد و فروش آنها براى‌