چهارم: ركوع.

پنجم: دو سجده از يك ركعت.

و امّا نسبت به زيادى در صورتى كه عمدى باشد، مطلقاً نماز باطل مى‌شود، و در صورتى كه از روى اشتباه باشد اگر زيادى در ركوع يا در دو سجده از يك ركعت باشد، نماز باطل است و الّا باطل نيست.

نيّت‌

مسأله 395- انسان بايد نماز را به‌نيّت قربت، يعنى‌براى‌انجام دادن فرمان خداوند عالم بجاآورد، و لازم نيست نيّت را از قلب خود بگذراند يا مثلا به زبان بگويد: چهار ركعت نماز ظهر مى‌خوانم قربةً الى الله.

تكبيرة الاحرام‌

مسأله 396- گفتن الله اكبر در اول هر نماز واجب و ركن است، و بايد حروف «الله» و حروف «اكبر» و دو كلمه «الله» و «اكبر» را پشت‌سرهم بگويد، و نيز بايد اين دو كلمه به عربى صحيح گفته شود و اگر به عربى غلط بگويد، يا مثلا ترجمه آن را به فارسى بگويد صحيح نيست.

قيام (ايستادن)

مسأله 397- قيام در موقع گفتن تكبيرة الاحرام و قيام پيش از ركوع كه آن را قيام متّصل به ركوع مى‌گويند ركن است، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و قيام بعد از ركوع ركن نيست، و اگر كسى آن را از روى فراموشى ترك كند، نمازش صحيح است.

مسأله 398- واجب است پيش از گفتن تكبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين كند كه در حال ايستادن تكبير گفته است.