اكنون اين سؤال مطرح است كه مقصود از اينكه فرموده، مبدأ پيدايش انسان باشد؛ يعنى چه با توجه به اينكه مضغه و علقه، بلكه حتى نطفه هم مبدأ پيدايش انسان مى‌باشد، پس مراد از صدق ولادت چيست؟ چه وقتى صدق ولادت مى‌شود و چه وقتى نمى‌شود؟

بسمه تعالى: مراد آن است كه نطفه بعد از آنكه منعقد شد به شكلى باشد كه اگر در رحم باقى بماند، رشد نموده و به تدريج انسان مى‌گردد و در مواردى كه آنچه خارج شده، قطعه‌هاى كوچكى باشد، صدق ولادت نمى‌شود، والله العالم.

سؤال (180) در استفتائات سابقه فرموده‌ايد كه اگر فرزند از مجراى طبيعى خارج نشود، خونى كه از زن خارج مى‌شود، نفاس نمى‌باشد. آيا فتواى مرحوم آقاى خوئى (قدس سرّه) هم همين است؟

بسمه تعالى: در فرض مذكور در مسئله اگر خون خارج شده، در ايام حيض بوده و يا اينكه واجد صفات حيض باشد، محكوم به حيض مى‌باشد و فتواى مرحوم خوئى (قدس سرّه) هم همين است، والله العالم.

سؤال (181) در صورتى كه فقط خون داراى يكى از صفات حيض مانند غلظت باشد يا اينكه داراى دو صفت باشد، آيا مجرد دارا بودن يك يا دو صفت در حيض بودن آن كافى است؟

بسمه تعالى: اگر خون ديده شده قرمز بوده و بين آن و حيض قبلى لا اقل ده روز فاصله شده باشد و سه روز به شكل مستمر خارج شود، محكوم به حيض مى‌گردد، والله العالم.