احكام نگاه به نامحرم‌

سؤال (937) معناى عبارت معروفى كه گفته شده (نگاه اول به نامحرم مانعى نداشته و نگاه دوم حرام است) چيست؟ آيا مى‌توان نگاه اول را طولانى نموده و آن را به صرف نگاه اول بودن جايز دانست؟

بسمه تعالى: نگاه اول به نگاهى گفته مى‌شود كه بدون اختيار و به شكل اتفاقى به نامحرم صورت مى‌گيرد ولى در صورت طولانى بودن نگاه، چون توأم با قصد و اراده مى‌باشد، اگر از روى شهوت والتذاذ باشد جايز نمى‌باشد، والله العالم.

سؤال (938) آيا عمدى بودن نگاه اول به صورت زن و كف دست‌هاى او، اگر از روى شهوت و التذاذ نباشد، مانعى دارد؟

بسمه تعالى: در صورتى كه از روى لذت و شهوت نباشد، مانعى ندارد، والله العالم.

سؤال (939) آيا صحبت نمودن زن و مرد با يكديگر، اگر از روى شهوت و التذاذ نبوده و فقط به خاطر نيازهاى اجتماعى و اقتضاى زندگى اجتماعى بين انسان‌ها باشد مانعى دارد، مثلًا اگر زن و يا مرد در ادارات دولتى هر دو كارمند بوده و به خاطر مناسبات شغلى با هم صحبت مى‌نمايند. آيا اين نوع از صحبت هم حرام مى‌باشد؟